زرافه ای در میان جمع

Thursday, November 20, 2014

اکسپتنس

بنا که باشد بپردازم به عزیزترین و به جان نشسته ترین چیزی که تاکنون از کسی به من رسیده است، باید بروم سراغ همین پذیرفته شدن.

پذیرفته شدنِ بی قید و شرط، به تمامی و به کمال، نه فقط آن گاه که سرحال و باهوش و زیبایم، که وقتی که ترسو شده ام، یا زیاده از حد زودرنج ام، یا حتی احمق، یا خودخواه ( یا هرچیز دیگری که خوی انسانی ، همه مان را گاهی به سمتش میکشد).

پذیرفته شدن ِمطلق، از فرق سر تا نوک پا، بدون اینکه از سلولی ، از سر لطف یا اجبار ، به اغماض گذشته باشیم.

و پذیرفته شدنِ بی چون و چرا، بی آنکه ضرورت تغییری حس شود ، ولو به قدر شانه زدن به مویی که آشفته ست.

به گمانم از جان برخاسته ترین هدیه ای که بتوانم به کسی بدهم هم همین است.

بفرما کامنت