. . . و بالاخره یه روز میاد،
 که کله ی صبح وسط صدای بلند موزیک و لیوان شیر نصفه ی تو دستت و لباسای نیمه پوشیده و عجله ت برای رفتن به سرکار و گربه ای که ورجه وورجه میکنه تو خونه ت ،
 به خودت میای،
نگاه میکنی به خودت توی این تصویر،
 و همه ی این جزئیات پیش پا افتاده ای که برای داشتن تک تک ذره هاش زحمت کشیدی.
 و نمیدونی خوشحال باشی از رسیدن به همه ی اینا،
 یا غمگین باشی از حقارت چیزهایی که براشون عمرت رو گذاشتی.