Thursday, July 01, 2010
فرزند نسیان
رویایی را در آغوش می گیری،
می بوسی اش.
مینشانی اش در بهترین اتاق.
پذیرایی میکنی.
صمیمی میشوید.
لباس مهمانی ات را درمی آوری.
بعدتر میگویی خودت پاشو چای بریز برای خودت.
د رویا بود این آخه پدرسگ.
می بوسی اش.
مینشانی اش در بهترین اتاق.
پذیرایی میکنی.
صمیمی میشوید.
لباس مهمانی ات را درمی آوری.
بعدتر میگویی خودت پاشو چای بریز برای خودت.
د رویا بود این آخه پدرسگ.
Subscribe in a reader
4 Comments:
دوستان
sunnymanنقطه توخالی
غبار افکار
من برای گفتن حرفی به میان شما آمده ام…
دامپزشک کوچولو
درخت کوچک من به باد عاشق بود
آشوب
رز
یه پسر 19 ساله
مهتاب پرست
Yahoo! Messenger
مافیا !
پرنده مهاجر
سهیل ستاره
Turquoise
تب 40 درجه
گفت بی گو
بینگالا
Unknowable
نگارخونه
به سادگی
My View
RezhA
دسی ژن
تب حرف
کلیمانجارو
دستپاچه
خاله پینه دوز
آسمانی
Loud Silence
نیمه خالی لیوان
رونوشت بدون اصل
هزار فصل
فکرم درد می کند
در مکانی خلوت
جنگل تازه به پا کن
روزهای مبادایی که گاهی نمی آیند
پسکوچه های ذهنم
پسر معمولی
من و اتاقم
من ، خودم و نیما
گواش
زیتون
غرور صورتی
زمزمه های بیصدای من
کاهو سکنجبین
مه زاد
مریم بانو
شال و کلاه
پدرام
انارام
پدیده در بلاگ اسپات
پدیده در پرشین بلاگ
اتاق مصطفا
Wild Side
هواپیمای سقوط کرده
هستم آیا؟
عجب رویایی
در آغوش گرفتی