برای سالیان متمادی این مسئله ذهن افراد بسیاری را به خود مشغول کرده است که کاربرد عبارت " به ت...خ.." توسط افراد مونثٍ به لحاظ مبانی نظری و منطقی صحیح است یا خیر.

در پاسخ به اون دسته از دوستانی که این شبهه رو وارد کرده اند که در مورد جماعت نسوان نمی توان از عبارت حیاتی " به ت...م" استفاده کرد چونکه اونا اصلا تخم ندارند ، باید عرض کنم که اتفاقا کاربرد این عبارت در اصل برای بانوان هست و کاربردش در مورد آقایون اصلا یه غلط مصطلحه که حالا ممکنه فایده داشته باشه یا نداشته باشه. این موضوع در یه تئوری به نام "نظریه تخمیت" با استفاده از علوم ریاضیات و ادبیات توسط خود بنده به اثبات رسیده.

اثبات:

اصولا وقتی میگیم "به ت...م" در ریاضیات این "به" استعاره از عمل تقسیم هست مثلا میگیم 5 به دو، که میشه دو و نیم. بنابراین وقتی آقایون بگن "به ت...م" در واقع دارند یه مشکلی رو تقسیم بر یک می کنند ( با توجه به ادبیات) ویا ممکنه بگیم تقسیم بر دو می کنند یعنی شدت مشکل مربوطه رو به ½ کاهش میدند.

در صورت که وقتی خانوما این حرفو بزنند اصولا یا مشکل تقسیم بر صفر میشه که حاصلش مبهم و یا بی نهایته و اصولا از دستورکار خارج میشه. و یا اینکه ممکنه بعضیها در وجود جسم مورد تقسیم شبهه ای وارد بدونند که در اینصورت به جای صفر از مبهم (بی نهایت) استفاده می کنیم و همه میدونیم که حاصل تقسیم هرچیزی بر بی نهایت میشه صفر.

حالا ممکنه که بعضیها بگند که اون "به" کنایه از عمل ضرب هست که باز در این صورت هم نه تنها این قضیه اثبات مبشه بلکه به شدت وخامتش هم افزوده میشه.

لذا نتیجه میگیریم که کاربرد عبارت فوق هرچند برای آقایان منعی ندارد ولیکن برای کارآیی و اثربخشی بیشتر بهتر است به بانوان محول گردد.