ششم : هنوز هم تورا ببعی میخوانم ای گوسپند


میخواستم این بارهم از زیر این بازیها در برم ولی دیدم ستایش اولین نفر منو دعوت کرده
دیگه در رفتن خیلی کار بی تمدنی یه.


ای قشنگتر از پریا تنها تو کوچه نریا بچه های محل دزدن عشق منو می دزدن. . . . . .
( به خودم که باشه میخوام تا آخرشو بنویسم. این اولین آهنگیه که یادم میاد شنیدم )
من که تو عشق و عاشقی شاگرد اول هستم، خانوم معلم چرا آخر کلاس نشستم!؟؟ . . . . . .
آهوی دشت زنگالی آهوی دشت زنگالی . . . . ( یا یه همچین چیزی )
تا صدای پاش میاد دلم تـَتتتتتتپ میکنه! تتتتتپ دلم دل منو بیدار میکنه! .. . .


دیگه هر کاری کردم بیشتر از این یادم نیومد.
نمیدونم تو دوره بچگی کی انقدر به شهرام شب پره علاقه داشته که انقدر نوستالژی های من شبپره ای شده.
حتی یه فقره آهنگ خارجی هم توش نیست که محض کلاس هم که شده بهش اشاره کنم.


فکر کنم من الان باید از جواد بودن نوستالژی هام خجالت زده باشم ولی خودم که چیزی حس نمیکنم.


حالش رو هم که میدونم ندارید پس من خودمو ضایع نمیکنم و دعوتتون نمیکنم
تا از فحشهایی که میخواید به روحم بفرستید مستفیض نشم.
.