. . . . در واقع عده کثیری هستند که باید بخاطر اختراع گراهام بل از او سپاسگزار باشند و از این جهت جهان هستی را مورد شماتت قرار دهند که چرا وی قدری بیشتر مهلت زندگی نیافت تا چاره ای برای انتقال بوسه و این قبیل عواطف بشری بیندیشد .
این در حالی ست که اگر از احساسات عاشقانه و بوسه های خداحافظی صرفنظر نماییم ، تلفن تنها جایی ست که آدم می تواند از شرارت روبوسی با تازه واردهایی که می خواهند مانند دوستان قدیمی رفتار کنند و نیز بوسه های خیس عمه های وراج در امان بماند . . . . .


رساله تلیفون ، جلد اول ، باب هفتم

.