Monday, October 03, 2005
4 U



فكرشو بكن …
اولش جات كاملا مناسبه . نه چيزي كمه ، نه چيزي زياده . مو لاي درزش نميره .
بعد از همه چي جدا ميشي ، دور ميشي ، تنها ميشي .
ميفتي وسط يه عده كه مثه تو نيستن . همرنگت نيستن ، هم شكلت نيستن .
اگه همرنگت باشن ، هم شكلت نيستن .
اگه هم شكلت باشن ، همرنگت نيستن .
اگه همرنگ و هم شكلت هم باشن ، فقط شبيه تو ان اما اوني نيستن كه بايد باشن .
بعد همه رو امتحان ميكني :
اينور ، اونور ، اينجا ، اونجا ، با اين جهت ، با اون جهت ، صاف ميشي ، كج ميشي ، حتي 180 درجه مي چرخي اما باز هم نميشه .
يكي كجه ، يكي راسته ، يكي كوچيكه ، يكي بزرگه ، يكي بلنده ، يكي كوتاهه ، يكي حتي شكلش مناسبه اما حيف كه رنگش بهت نمي خوره .
بعد ميموني يه گوشه .
به نظر مياد يه جاي قضيه غلطه . همه چي خرابه . هيچي سر جاي خودش نيست . جايي واسه تو نيست.
به نظر ميرسه كه يه خري يه جايي اشتباه كرده .
بعد ، يهو ، خيلي ناگهاني ، خيلي اتفاقي ، خيلي تصادفي و خيلي هم شانسي تو يه جا امتحان ميشي و مي بيني كه اينجا همون جاست كه بايد باشه .
ديگه جات كاملا مناسبه . نه چيزي كمه ، نه چيزي زياده . مو لاي درزش نميره .
بعد ديگه تابلويي .
پازل نيستي .
Subscribe in a reader
0 Comments:

Post a Comment

 Subscribe in a reader

پیامهای قدیمی تر