وقتی آدم از خداش یه مدت رخصی گرفته ،معنیش اینه که فعلا یه مدت باید آدم شه و رو پای خودش وایسه.
یعنی هر چی ام که بشه پای خودته .
درسته که اون بی معرفت نیست و هواتو داره اما بالاخره دیگه .
درسته که آدم ممکنه شعور درست و حسابی نداشته باشه اما بالاخره غرور داره که .
ایجور مرخصی از خدا یعنی التماس و درخواست و نذر و نیاز و نماز حاجت و اینا همه ش تعطیل.
هر بلایی سرت بیاد یا بخواد که سرت بیادباید دهنتو ببندی و تحمل کنی . اونم تنهایی .
به روی خودتم نیاری .
مثلا قوی ای دیگه . تحملت زیاده .
فقط میتونی خوشحال باشی که خرسی ت زبون نداره که وقتی یهو ناغافل خیس اشک میشه بپرسه چرا .