وقتي خوشحالي ، نوشتنت نمياد،

وقتي همه چي داره خوب پيش ميره ، نوشتنت نمياد ،

وقتي حالت خوبه ، نوشتنت نمياد،

وقتي چشمات از شيطوني برق ميزنه ، نوشتنت نمياد،

وقتي گنگيشدي ( گنجيشكي !!!!!! ) هستي 20 ساله و خوشحال ، نوشتنت نمياد ،

خلاصه وقتي آسمونت آبي آبيه ، نوشتنت نمياد ،

انقدر نمياد نمياد نمياد نمياد نمياد.....بعد ميذاره درست وقتي حالت گرفته ميشه مياد!! اونوقت انتظار هم داري كه نوشته ت مثبت بشه!!

اما خب ، گاهي اينجوريه ديگه .

بعضي وقتها فقط يك لحظه طول ميكشه كه آسمون آبيت تبديل بشه به اوني كه اون بالا تو عكس هست.

بعضي وقتها فقط يك صدم ثانيه طول ميكشه كه "چراغ هاي رابطه تاريك بشن".

بعضي وقتها فقط با يه حرف بي منظور ، با يه جمله ساده ، با يه اتفاق خيلي معمولي ، خلاصه همينجوري الكي الكي حال آدم اساسآ گرفته ميشه. كاريش هم نميشه كرد. ( يه آسمون ابري رو چي كار ميشه كرد؟!! )

اما خوبيش اينه كه هر چقدر هم كه آسمونت ابري باشه ، باز مطمئني كه پشت ابرها ، يه جايي اون دور دورها ، يه خورشيدي هم هست.


اگه آسمونت ابريه ، عيب نداره . فوقش اينه كه بارون مياد ، اما بعدش حتمآ دوباره آفتابي ميشه، مطمئن باش!