هتل درست و حسابي ندارن ،
تابلويي كه اسم خيابون روش باشه ندارن ،
راهنمايي و رانندگي درست و حسابي ندارن ،
نقشه شهر ندارن ،
پليس درست و حسابي ندارن ،
كافي نت ندارن ،
غذاي بدرد بخور ندارن ،
بعضي جاهاش برق ندارن ،
آب تصفيه شده ندارن ،
جاده آسفالت ندارن ،
عوضش :
آدماي خوب دارن ،
طبيعت دست نخورده دارن ،
مردم آدم حسابي دارن ،
روستاهاي كوچولوي بامزه دارن ،
گاو دارن ، گوسفند دارن ، بز دارن ،
عشاير دارن ،
آسمون صاف دارن ،
كوه دارن ، جنگل دارن ، رودخونه دارن ،
كيلومترها دشت سبز بدون هيچگونه آدميزاد دارن ،
سكوت دارن،
.........
......
....
اين بود گزارش سفر نوروزي من به استان لرستان!


**************************

بالاخره من برگشتم!
سفر خيلي چيز خوبيه اما انگيزه ميخواد . وقتي آدم انگيزه ش جاي ديگه باشه هر چقدر هم كه مسافرت خوب باشه و خوش بگذره بازم همه ش دلش ميخواد زودتر برگرده خونه.
(حالا هي بگين تهران شلوغه ، در و پيكر نداره ، پر دوده ، ترافيك داره ، آلوده ست.....
ولي به هر حال من ازش خوشم مياد ، شهر خودمه خب!)