"صدا كن مرا"
كه شايد كنون بي صدايي_ در اين منتهاي رذائل _
گناهش كمي كمتر از بستن بالهاي قناريست.
"صداي تو خوبست "
و اين بيكران پلشتي، روان مرا با خودش مي برد
و شايد كه من هم چونان ديگران، اسير هوس هاي ديوان شوم.
و من در نهايت،
به ژرفاي اين خاك ميبايدم خفت
و تنها تو هستي كه،
شايد
مرا با صدايت رهايي ببخشي.
"صدا كن مرا".


با تشكر از آقاي سهراب سپهري !!!!!!