Monday, January 28, 2013
لایک، پوک، فیسبوک



از پشت مانیتور آدمها و زندگی هایشان را نگاه میکنم. از عکس هایشان میبینم که سفر میروند، مهمانی میگیرند، زندگی می کنند.  بی آنکه در چند وقت/ سال گذشته با کسی حرف زده باشم از همه خبر دارم انگار. یکی شوهر کرده، دوست دختر جدید آن یکی و بچه ی دیگری که چه بزرگ شده . اینطور که عکس عروسی شان، شوهرشان، بچه شان را نشان هم می دهند و قربان صدقه نوشتاری میروند و تعارف تایپ می کنند، انگار همه درعمارتی باشکوه در مجلسی شبانه به گفت و گو و شادی مهمان اند ، من ایستاده ام بیرون، از پشت پنجره با دماغ چسبیده به شیشه داخل را نگاه میکنم.

Subscribe in a reader
5 Comments:
Blogger Unknown said...
عجب وصف الحالی نوشتی. ممنون . عالی بود...

Blogger Mrs Shin said...
جايى خوانده بودم و به نظرم واقعا درست بود: " عكسهاى فيس بوكشان را باور نكنيد، آنقدرها هم كه به نظر مى آيد بهشان خوش نمى گذرد."

Anonymous Anonymous said...
خوب شد فهمیدم تنها نیستم!

محشر بود این نوشته حرف دل من بود!

Blogger Unknown said...
من ایستاده ام بیرون، از پشت پنجره با دماغ چسبیده به شیشه... :)

Post a Comment

 Subscribe in a reader

پیامهای قدیمی تر